Je leest elk jaar weer dat er een baasje door het ijs zakt bij een poging de hond te redden.
Heel begrijpelijk, want machteloos toekijken hoe je hond kopje onder gaat zullen heel weinig van ons doen.
Toch moet je nooit onbezonnen te werk gaan bij een reddingspoging.
Het zou niet de eerste keer zijn dat het baasje verdrinkt, terwijl de hond zichzelf veilig aan de kant weet te brengen.
Hoe erg de situatie ook lijkt, neem altijd even de tijd om na te denken. Riskeer nooit je eigen leven!
Zoals ik al eerder schreef in de meeste gevallen zal de hond zichzelf goed weten te redden.
Als je niet veilig naar hem toe kan gaan, bel dan in ieder geval de hulpdiensten.
Als je de hond toch zelf uit het water hebt getrokken en je merkt dat hij niet in orde is, houd hem dan ondersteboven.
Bij een grote hond kan je de achterkant optillen. De bedoeling is dat je hiermee het water uit de longen laat lopen.
Leg je hond hierna plat neer en masseer zijn lichaam stevig. Hierdoor stimuleer je de ademhaling.
Als de hond niet meer ademt, kan je hem beademen. Zorg ervoor dat de luchtwegen vrij zijn.
Trek de tong voorzichtig naar buiten en kijk of de keel vrij is.
De beademing gaat het makkelijkste als de kop van je hond in 1 lijn is met de nek en de ruggengraat.
Met je hand sluit je de bek af en vorm je met de duim en wijsvinger van je andere hand een O waardoor je lucht in de longen van je hond blaast.
Je zal aan het opkomen van de borstkas zien of je het goed doet. Bij het zakken van de borstkas wacht je vijf seconden om de beademing te herhalen.
Je hond zal zo na een tijdje (ongeveer 10 minuten) weer zelfstandig moeten ademen.
Ga altijd naar de dierenarts voor een onderzoek
Voorkomen is beter dan genezen, dus zorg ervoor dat je hond niet op het ijs gaat.
Je hond begrijpt niet waarom je de ene keer wel op het (dikke) ijs kan en waarom het een andere keer te gevaarlijk is, omdat het te dun is.
(Bron: Nanny, Hondentips)